فرصت

فرصت امروز هم با وعده فردا گذشت
بی وفا! امروز با فردا چه فرقی می کند

فاضل نظری

شب

صفائی بود دیشب با خیالت خلوت ما را

ولی من باز پنهانی ترا هم آرزو کردم

شهریار

خیالت

خیالت ساده دل تر بود و با ما از تو یک رو تر

شهریار

دلبر

بر دلبر دیوانه بگوئید بیاید
دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید.

دل من

دل من یه روز به دریا زد و رفت
پشت پا به رسم دنیا زد و رفت
پاشنهء کفش فرارو ور کشید
آستین همت رو بالا زد و رفت

یه دفعه بچه شد و تنگ غروب
سنگ توی شیشهء فردا زد و رفت
حیوونی تازگی آدم شده بود
به سرش هوای حوٌا زد و رفت
دفتر گذشته ها رو پاره کرد
نامهء فرداها رو تا زد و رفت

گنج زر

گنج زر گر نبود کنج قناعت باقیست

آن که آن داد به شاهان به گدایان این داد

                                                                                                                                    حافظ

الهی به مستان میخانه‌ات

الهی به مستان میخانه‌ات

بعقل آفرینان دیوانه‌ات

به دردی کش لجهٔ کبریا

که آمد به شأنش فرود انّما

به درّی که عرش است او را صدف

به ساقی کوثر، به شاه نجف

به نور دل صبح خیزان عشق

ز شادی به انده گریزان عشق

به رندان سر مست آگاه دل

که هرگز نرفتند جز راه دل

به انده‌پرستان بی پا و سر

به شادی فروشان بی شور و شر

به مستان افتاده در پای خم

به مخمور با مرگ با اشتلم

بشام غریبان، به جام صبوح

کز ایشانست شام و سحر را فتوح

که خاکم گل از آب انگور کن

سرا پای من آتش طور کن

خدا را بجان خراباتیان

کزین تهمت هستیم وارهان

به میخانهٔ وحدتم راه ده

دل زنده و جان آگاه ده

که از کثرت خلق تنگ آمدم

به هر جا شدم سر به سنگ آمدم

بیا ساقیا می بگردش در آر

که دلگیرم از گردش روزگار

طاقت

اصلا تن مرده ی من , طاقت دریا رو نداره

رفتنی ام , فرقی برام امروز و فردا نداره

جون کندنم که سر رسید, نعشمو بنداز توی رود

بذار که لاشخورا نگن ,ماهی رودخونه نبود...

دو تا اسم دو خاطره دو نقطه چین...

دو تا اسم دو خاطره دو نقطه چین...

پلکی بزن

پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار فیروزه و الماس به آفاق بپاشی

              هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم اندوه بزرگی ست چه باشی، چه نباشی