شب

روزم چون دیگران می گذرد

اما شب که می رسد

یادها پریشانم می کنند

چه اضطرابی روز را به سر میبرم

اما

شبانگاه من وغم به کجا می شویم

همانا عشق در قلب ما جان یافته وثابت است

چنان چون پیوست انگشتان با دست...

 سلوک | محمود دولت آبادی