دوست دارم

"دوست دارم" هایی که از دل برمی آیند و بر دل مینشینند...

کسی را از خوب بودن خسته نکنیم

کسی را از خوب بودن خسته نکنیم
خدا نکند انسانی از خوب بودنش خسته بشود،
 خدا نکند آدمی بشود که مهربانیش هربار نگران و آزرده خاطرش کرده،
 چرا که آن وقت است که می ماند بلاتکلیف،
 نه بد بودن را بلد است و نه توان خوب ماندنش است.
 آن وقت است که میگریزد؟
 هجرت از دنیای آدم ها به خلوتی که درونش پوچ پوچ است،
سکوتی که قالبش تنهایی است که خودخواسته نبوده، که لذت بخش نیست...
آدم ها را از خوب بودنشان خسته نکنیم ...

وقتی نیستی

اینجا اشک توو چشامو به کسی نشون نداادم
اگه بشکنه غرورم خم به ابرووم نمیارم

وقتی نیستی هرچی غصه است تو صداامه
وقتی نیستی هرچی اشکه تو چشاامه
از وقتی رفتی ،دارم هر ثانیه از غصه رفتنت میسووزم
کاشکی بودی و میدیدی که چی آوردی به روزم

حالا عکست، تنها یادگاره از تو
خاطراتت، تنها باقی مونده از تو
وقتی نیستی، یاد تو هر نفس آتیش میرنه به این وجودم
کاش از اول نمیدونستی من عاشق تو بودم

منبر و دار

می گویند منبر را از چوب درخت گردو می سازند چون که چوب آن بسیار محکم است و البته سایه و میوه خوبی هم دارد. اما درخت چنار میوه ندارد، سایه آنچنانی هم ندارد و از آن چوبه دار میسازند. استاد شهریار ویژگی این دو درخت را در شعر خود این چنین سروده است:
گفت با طعنه منبری به چنار
سرفرازی چه میکنی؟ بی بار
نه مگر ننگ هر درختی تو؟
کز شما ساختند چوبه دار

پس بر آشفت آن درخت دلیر،
رو به منبر چنین نمود اخطار
گفت گر منبر تو فایده داشت
کـار مردم نمی کشید به دار

تویی

تویی راز بودن به این سادگی

خلوتی داریم

خلوتی داریم و حالی با خیال خویشتن

گر گذاردمان فلک حالی به حال خویشتن

روزگار

روزگار اینسان که خواهد بی کس و تنها مرا

سایه هم ترسم نیاید دیگر از دنبال من

در ازل

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

دیگران قرعه قسمت همه بر عیش زدند

دل غمدیده ما بود که هم بر غم زد

فال 18 ابان

غم تو

شب

غم تو نیز بگذرد

ولی

درین میان دلی ز دست می رود

داغ است و درد دوری

داغ است و درد دوری
کی می توان نگفتن
کی می توان صبوری
کی می توان نرفتن
گیرم پری نمانده
گیرم که سوختیم و خاکستری نمانده
با دوست عشق زیباست
با یار بی قراری

از دوست درد ماند و از یار یادگاری